जुम्ला – प्रकृति अधुरो छ । जहाँ सुन्दरताको बास छैन । अनि सुन्दरताको पनि के अर्थ जहाँ प्रकृतिको मिसावट छैन । यही प्रकृतिको जादु हेर्न सुरु हुन्छ दश जना जवानहरुको यात्रा । त्यो हो जुम्ला खलंगाबाट पातारासीको शङ्कर झरना सम्मको एउटा नयाँ यात्रा । क्षितिज पारी आकाश छोहुला झैं गरेको पातारासी हिमाल अनि विशाल चट्टानको बिचबाट कणकण भएर झर्ने शङ्कर झरना हेर्न हामी लोभिएका थियौं ।

पातारासी गाउँपालिकाको केन्द्र लासी बजार हुदै जवाँ नदीको किनार पछ्याउदै हाम्रो यात्रा सुरु भयो । समुन्द्रमा मिसिन हिँडेको कञ्चन जँवा नदी ओरालो यात्रामा थियो । तर हाम्रा पाइला भने उकालोमा । पेरे गाउँको डिलमा बसेर पूवतिर हेर्दा निलो आकाशमा सेतो बादल अनि मुस्कुराइरहेको पातारासी हिमालले शोभा बढाइरहेको थियो । नुन चामलका लागि महिनौ हिड्ने हाम्रा पुर्खा अनि झरना हेर्न मोटरसाइकलमा सवार हामी । एउटै भूगोलमा विज्ञान र प्रविधिले बदलिएको परिस्थिति । विज्ञानले दिएको सुविधा हामीले पेरे भित्रको खोंचसम्म मात्रै उपयोग गर्यौं । मोटरसाइकल थन्काएर पैदल हिड्दै पेरे गाउँको खालीचौरसम्म पुग्दा बेलुकाको आठ बजिसकेको थियो । साथीहरु युद्धस्तरमा बास स्थानको बन्दोबस्तमा जुटे ।

दुरी र समयका हिसाबले शङ्कर झरना पुग्न कठिन छैन । जुम्ला खलंगाबाट डेढ घण्टा मोटरसाइकलमा र आधा घण्टा पैदल हिँडे शङ्कर झरनासँग साक्षात्कार गर्न सकिन्छ । तर हामीलाई खुला आकाश मुनि रात कटाउने रुची पनि थियो । साँझको खाना पछि साँगितिक रमझम र मिठा भलाकुसारी भयो । २ जना भेडिगोठाला पनि हाम्रो त्रिपालमा थपिए । जँगलको बिचमा रहेको खाली चौरमा हाम्रो कोलाहलले वन छेउछाउका वन्यजन्तु त्रसित भए होलान् साहेद । यी मनुवाले रातमा पनि सुखले बस्न दिएनन् भन्ने सोेचे कि ? भन्ने महशुस भयो । तर हाम्रो टिम रमाइरहेको थियो । त्यो रात रमाइलोमै बित्यो । अनि बिहान सबेरै हामी लम्कियौं । शङ्कर झरना तर्फ ।

आधा घण्टाको यात्रापछि शङ्कर झरना नजिक पुग्यौं । चट्टानको बिचबाट कणकण भएर खस्ने शङ्कर झरनाको बाछिटाले हाम्रो दुख भुलाइरहेको थियो । आनन्द वातावरणमा झरनाले झन् शितलता थप्दै थियो । झरनाको दृश्य यती प्रीय थियो कि आँखाले हेरौं, या क्यामेरामा कैद गरौं जस्तो अलमल पर्ने । तस्वीर खिचौं कि मस्तिष्कमा सुरक्षित गरौं, बडो दोधार जस्तो भयो । प्रकृतिको जादु बेग्लै हुन्छ । संगितझै सुसाउने खोलानाला । सुर्योदयको बेला धिमा गतिमा चट्टान बाट खस्ने पानीका कण । हाम्रो टिमलाई फोटो, भिडियो, टिकटक बनाउन भ्याईनभ्याई भइरहेको थियो । साथीहरुले झरनाको बयान गर्दै भनिरहेका थिए । ‘आहा..धर्तीको स्वर्ग जस्तो, जहाँ दुख भुलाउन सकिन्छ’ बिस्तारै घाम चम्किदै गयो । अनि चट्टानबाट बग्ने झरनामा सात रङको इन्द्रेणी चम्कियो । मन मनै सोच्न थालेँ, वाह ! मैले खोजेको प्रकृति यो पो हो त । क्या गज्जब छ झरना ।

झरनाको अन्तिम विन्दुमा राष्ट्रिय झण्टा फहराउदा दृश्यमा अझ सुन्दरता थपियो । स्वदेशको ‘कर्णालीसँग रारा र सेफोक्सुण्डोताल, कुपिण्डे र गिडिदह जस्ता सुन्दर ताल छन् । जडिबुटिको खानी छ । तर सरकारसँग पर्यटन प्रर्वद्धनको योजना छैन । त्यसैले कर्णालीमा रहेका यस्ता सबै पर्यटकिय स्थलको संरक्षण र सम्र्बद्धन गरौं । प्रचार प्रसार गरौं । पर्यटक भित्र्याउन आवश्यक योजना बनाउँ । यसतर्फ प्रदेश सरकार कानमा तेल हालेर सुत्ने होइन आवश्यक योजनासहित अघि बढ्न पर्छ । जसले कर्णालीमा आन्तरिक र बाह्य पर्यटक मात्रै बढ्दैनन् । यहाँका हजारौं बेरोजगारल रोजगारी समेत पाउँछन् । – यो समाचार रारापत्र साप्ताहिकमा प्रकाशन भएको छ ।