खान नपाइ मर्छन् प्रजा यहाँ, भोकभोकै हेर
खसाउन्नन् आँसु महाराजा यिनका हाल देखेर
मरे निर्दोषहरू, रगत बगाइ
आएन शान्ति सम्वृद्धि, मेरो देशको बाटो भएर

झोला बोकी खाडी पसेछन्, छोरा परदेश भनी
कहिले फर्केलान् भनी, रुन्छिन् धुरूधुरू जननी
छोटा राजा, बडा राजा, थरीथरी राजा देशमा
कुन आउला गतिलो, कहिले चिन्नु, कुन भेषमा?

गए सालौं– साल हेर सङ्घर्षका बिती
छैनन् बदलिएका र,पनि सङ्घर्ष गर्नेका नियति
गरिब,दुःखी, विरामी भोका नाङ्गा सडकमा
भोट हाल्न नपर्ला मेरा बा’ले कतिऔँ पटकमा

बेथिति, विसङ्गति लगाई नसक्नुको छ पार
भाइ फुटे, गँवार लुटे हुनेछ कसको हार?
नेता अगुवा ठुलाठालु लालची लोभी सब
कसको शरण पर्न जानु देशै छोडेर अब

नीति बनाउने उभिन्छ यहाँ, नीतिमै नटेकी
थपडी बजाउने जमात कत्रो सत्यता नदेखी
फाइदा खोज्नेहरू फेरि पस्नेछन् गाउँ–शहर
पस्न नदिनु दलाल जतिलाई गरेर यति ठहर

हुन्न देशमा विधिको शासन विधि नमानीकन
नगरौँ गल्ती आफुले जानी जानीकन
नसुनौँ कुरा कसैका, आफ्नो अध्ययन नपुगेसम्म
झुक्दैन हिमाल, झुक्दैन झन्डा हामी नझुकेसम्म