कविता : रक्तदान

सोमनाथ दाहाल

आफैँ नष्ट भएर जान्छ छिनमा आफैँ पुनः बन्दछ

दुःखी मुत्यु हुने घडी रगतले केही अझै गन्दछ ।

मौका हो दिनु पर्छ मानव भई सम्बन्ध गाढा हुन

बच्ने जीवन रक्तदान भरमा हामी नगर्ने किन ? ।।

यो बग्दैन नदी पवित्र जलमा पाक्दैन भाँडो भरी

पर्दैनन् असिना सरी गगनका फल्दैन ठूला घरी ।

रोगीको अझ आयु बढ्छ जनता जागौँ त्यसैले दिन

बच्ने जीवन रक्तदान भरमा हामी नगर्ने किन ? ।।

मान्छे पुण्य मुहान धर्म भरको त्यो भक्ति भन्दा बडा

राम्रो मानिस बन्न आज सबले यी हात पारौँ खडा ।

रोगीले मनकामना सफलता पार्नेछ केही छिन

बच्ने जीवन रक्तदान भरमा हामी नगर्ने किन ? ।।

गर्दैनन् जन रक्तदान डरले मिथ्या कुरामा परी

हामी स्वस्थ भएर गाउँ घरका पारौँ निरोगी बढी ।

हाम्रो स्वार्थ छ रक्तदान दिनुमा रोगी भएमा लिन

बच्ने जीवन रक्तदान भरमा हामी नगर्ने किन ? ।।

धेरै तागत प्राप्त हुन्छ यसमा छैनन् अनुष्ठानमा

नाप्दा पाउँछ शक्तिको सफलता ठूला बडा दानमा ।

भोग्नै पर्छ अवश्य जीवन हुँदा रोगी हुने ती दिन

बच्ने जीवन रक्तदान भरमा हामी नगर्ने किनश् ? ।।